#POLSKAwCENTRUMuwagi

"Kanał Zero" to fenomen sam w sobie. Z jednej strony mówi się w Polsce o jakichś słabych rzeczach z nim związanych, z drugiej ma tzw. zasięgi zmiany. Zmiany nie tylko w sektorze medialnym, ale zmiany w co najmniej jednym obszarze: INNOWACJE.

Polska to jedyny duży kraj UE, którego sektor Naukowy nie wygenerował ani jednego startupa na poziomie 'unicorn'. Ćwierć XXI wieku za Polską, niby dwudziesta gospodarka świata, a w unijnym 'Innovation Scoreboard" od roku 2015 miejsca 23-24. Do tego najlepsze polskie uczelnie na miejscach 300-400 i niżej w globalnym rankingu szanghajskim.

Gdy "Koalicja 15X" dochodziła do władzy z końcem 2023, byłem optymistycznie nastwiony do nadchodzących zmian. Tymczasem mamy koniec roku 2025 i bezrobocie młodzieży 15-24 w Polsce jest na poziomie 12.4%. Czyli więcej niż w Kenii, gdzie oficjalnie wynosiło 12.1% ostatnio. A to jest ta grupa społeczna, która wchodząc w dorosłość, wpływa na wyniki wyborów coraz bardziej. Młodzież uratowała nawet członkostwo Szkocji w gronie "Home Nations" w Wielkiej Brytanii w 2014 roku.

Tymczasem w Polsce dzieją się nieprawdopodobne rzeczy, o których mało kto mówi szerzej niż przy startupowym piwie. Ale za to coraz więcej ludzi jest święcie przekonywanych, że w 2027 polityka - jak wszędzie na zachodzie - skręci też w prawo... Tylko po co?

Prawa strona sceny politycznej jest dobra w krótkie i zwięzłe przekazy, ale jak doszła do władzy np. we Włoszech to co? A pojawiają się np. takie kwiatki, jak nieprzygotowane RELOKACJE w pakcie migracyjnym. Pakt można oczywiście jeszcze pozaklinać w Polsce - że go nie ma i nie będzie. Ale on po prostu tak zdawkowo został przygotowany, bo nie było przy nim zwłaszcza naszej pracy. Można go jeszcze zmienić poprzez konkretną pracę, właśnie ze startupami innowacji społecznych.

Opisaliśmy to w naszym podręczniku "Local Return Hub F4A", bazującym na naszych doświadczeniach z programem F4A tam, gdzie migracje się zaczynają (i oczywiście mogą się pięknie kończyć). To widać: tutaj... Ale jak Polska i Unia Europejska może sobie radzić z realnymi wyzwaniami, jeśli nie ma jeszcze systemowego podejścia do nich? Od dawna mówię, że ugrupowania pro-demokratyczne i pro-europejskie zagubiły umiejętność wkluczania wykluczonych grup społecznych. To rządzą i w Polsce, i w UE, ale się nie odbudowują. Sondaże poniżej 10% powinny być alarmem.

Nie jest sztuką narzekać na młodzież, że po studiach chciałaby od razu zarabiać miliony. Sztuką jest zastanowić się jakie młodzież ma dzisiaj wzorce. Mniejsza przy tym o afery polityczne, zniechęcające większość młodych ludzi do polityki coraz bardziej. Warto wiedzieć tu, że w nigeryjskim Lagos - mieście ponad 20 milionowym, w wyborach udział bierze już góra milion głosujących. A Nigeria nie jest wcale tak daleko od Polski, bo scena polityczna tam i w Polsce jest niemal kropka w kropkę.

No więc przy deficycie wzorców społecznych typu Olga Malinkiewicz - naukowczyni przekładająca innowacyjne badania w realny rozwój, wzorcem pozostaje głównie kucie crypto. Praca zatraciła swoją wartość społeczną nie przez to, że na kryptowalutach można szybko się dorobić. Większość przecież i tak nie może. Jest jak jest przez brak - uwaga - FABRYKI INNOWACJI.

Unia Europejska zapętliła się w starej polityce. Niby kasa jest na wszystko, ale nie ma rozwoju na poziomie USA czy Chin. Na chwilę obecną rok 2029 dla UE może być bardziej tragiczny niż 2027 dla demokracji w Polsce. Unia to bardzo duże "korpo", które nie zmieni się w rok czy dwa. Ale Polska może jeszcze przestawić koleje losu demokracji na rozwojowe tory w 2027. "Fabryka Innowacji" to nie musi być nic wielkiego. Wystarczy kompaktowy program dla sektora Nauki w BGK. Program prowadzący krok po kroku tak, jak my prowadzimy w "Local Return Hub F4A": od problemu do rozwiązania.

Jak ktoś powie, że jest NCBR, to nie rozumie skąd w UK taki boom inwestycyjny w startupy naukowe. Rok w rok około 100 jest wyławianych do wprowadzenia na LSE, bo to potrzebne dla rozbudowy np. systemu emerytalnego. "Fabryka Innowacji" musi działać konkretnie i szybko. Dziś Naukowcy w Polsce muszą szukać finansowania. W Londynie to finansowanie szuka ludzi z przyszłości.

Jak w 2004 roku napisałem strategię dyplomową MBA o virtual telecom-bank, to krok po kroku pokazałem, jak to osadzić konkretnie na rynku. Trafiając do "Fabryki Innowacji" z badaniami, i przechodząc bottleneck, wszystko potem musi być dosłownie zautomatyzowane w jednym miejscu. Od konta bankowego, przez obsługę prawno-księgową, po IPO. Dzisiaj większość innowacji leży, bo chodzenie i szukanie na własną rękę to zazwyczaj strata cennego czasu. Do tego można się wpakować w to, co teraz unaocznia "Kanał Zero".

I nie tylko innowacje technologiczne powinny być obsługiwane przez "Fabrykę Innowacji". Innowacje społeczne to nie mniejszy rynek, a nawet większy. W dodatku bezpieczniejszy i wymagający mniejszego kapitału. A z takiego F4A będzie przecież nawet uniwersalny credit scoring, oparty na nieruchomościach mających WRESZCIE konkretne podłogi (i pchający mocno do przodu globalny FinTech na kierunek inkluzywny Micro-Finance).

Jeśli widzieliście teraz moje kandydowanie do UNHCR, to przede wszystkim rozwojowa strategia #JobsForRefugees. W samej Libii jest ok. MILION ludzi próbujących przedostać się do Europy zamiast wracać do ogromu dobrej pracy, jaka jest do zrobienia na początek w bezpiecznych krajach pochodzenia. Innowacje to jeszcze będzie coś, z czego Polska zasłynie rozwojowo w naszym świecie.

ROMAN MAZUR

Redaktor Naczelny

Polskie Media Obywatelskie

CENTRICO

Komentarze: X...

Efekt gotowania żaby w globalnej polityce jest już najbardziej widoczny w odniesieniu do tzw. "skręcania w prawo". Każdy wieszczy ogólnie słabe wyniki lewej strony, mimo że administracja US pod Prezydentem Trumpem nie czyni wcale jakichś cudów. Ale proste, jaskrawe komunikaty trafiły do wyborców, i tak już coraz bardziej zostaje.

Jest w UK centro-lewicowa "Partia Pracy". W ubiegłym roku wygrali wybory z ogromną przewagą nad odwiecznymi konkurentami - Partią Konserwatywną. Konserwatyści przez 14 lat rządzenia wpadli w pułapkę "Brexit", nie poradzili sobie z efektami starzejącego się społeczeństwa i na koniec wyłożyli się z kryzysem migracyjnym (tworząc politykę migracyjną bliższą czasom jeszcze imperialnym niż globalnym realiom dnia dzisiejszego).

Partia Pracy, idąc do wyborów 2024, niosła ze sobą świeży powiew. Nawet świeższy niż "Koalicja 15X" w 2023 w Polsce. Labour zdobyła 411 z 650 miejsc w Izbie Gmin i rządzi sama. Jednak przez ten raptem rok od objęcia władzy już zdążyli stracić swoją super-wicepremierkę od spraw społecznych, która nie uregulowała wszystkich należności od swojego drugiego mieszkania nad morzem. Do tego nadal są problemy z tzw. "waiting list", czyli z kolejką na zabiegi w szpitalach NHS. No i kryzys migracyjny wydaje się być już poza kontrolą, jak się widzi non-stop przypływających migrantów i lokowanie ich nadal w hotelach.

Nic więc dziwnego, że media brytyjskie zaczęły dywagować: "WHAT'S NEXT". Sytuacja w sondażach wygląda tak, że mocno prawicowa partia Reform wyprzedza już "Partię Pracy" o całe okrążenie. Analogicznie do tej sytuacji, w Polsce wyglądałoby to tak, że "Koalicja Obywatelska" prowadzi jeszcze w sondażach, ale już nie utworzy demokratycznego rządu po wyborach w 2027 z powodu braku innego koalicjanta niż "mocno-prawicowcy".

Czasu w Polsce jest już mniej niż w UK. Wybory będą za niecałe dwa lata. Co przez ten czas można zrobić, wiedząc, że za osiem miesięcy dojdą duże emocje polityczne, związane z paktem migracyjnym i relokacjami migrantów z południa na północ Unii Europejskiej? Nawet jak Polska ominie pierwsze dwie tury, to kto ma dziś głowę do zapobieżenia eskalacji kryzysu migracyjnego potem - gdy zacznie się na dobre kampania wyborcza 2027 we Włoszech? A rozpoczęcie konkretnego ogarniania tego problemu poprzez konstruktywną budowę powrotów, to np. dla "Lewicy" wyjście na dobre ponad 10% poparcia i to bez szukania partnerów.

Jest w MSZ Departament Afryki i Bliskiego Wschodu, którym "Lewica" zawiadywała do niedawna. Teraz mają chyba wakat, bo nikt konkretnie nie zajmuje się problematyką globalnego Południa. To, mimo, że stamtąd idą fale migracyjne na globalną Północ i że tam jest masa pracy dla polskiej Nauki, polskich specjalistów, polskich przedsiębiorstw. Tymczasem nawet onzetowska agencja ds. pracy na świecie - ILO, alarmuje o naszym braku zainteresowania rozwojową pracą na świecie... Really?

ROMAN MAZUR

Redaktor Naczelny

Polskie Media Obywatelskie

CENTRICO

Komentarze: X...

W Polsce weekend konwencji i łączenia się. PiS już od piątku spotyka się w Katowicach z przeświadczeniem, że odzyska władzę najpóźniej w 2027. KO od soboty zwiera szyki w Warszawie z wiarą, że utrzyma władzę mimo napięć w "K15X" i utrwalających się w mediach stereotypów o niedowożeniu.

W ubiegłym roku kandydowałem jak bezpartyjny do Europarlamentu. Mimo doświadczenia, kompetencji i wiedzy, znalazłem się na 9 miejscu na liście "Trzeciej Drogi" w niemalże randomowym regionie. Mam tylko polskie obywatelstwo i urodziłem się w Słupsku, więc dostało mi się pomorskie. Ale nie ma mnie tam niemal wcale przez dobre 30 lat, więc nawet na kampanię nie było sensu czegokolwiek wydawać. Efekt zastanawia mnie do dziś. Niemal 1000 osób zagłosowało na mnie, nie znając mnie w istocie.

Mimo że ze sceną polityczną w Polsce mam aktywnie do czynienia od 2020 roku, to moje europejskie doświadczenie, migracyjne kompetencje i wiedza na temat wyzwań stojących coraz wyraźniej przed Polską w Unii Europejskiej nie okazały się przydatne do budowania kampanii wyborczej do Europarlamentu. Było, minęło... Wiem teraz dobrze na co zwracać uwagę, gdybym chciał gdzieś startować. Ale co teraz z Polską? Przecież presja migracyjna na Europę z globalnego południa to nie jest coś, co da się jeszcze poupychać na takim 9 miejscu wśród priorytetów wyborczych w Polsce!

Nie dało się we Włoszech w 2022, nie da się też w Polsce w 2027. 2027 to będzie już rok po wejściu w życie paktu migracyjnego w UE. A tym bardziej, że w Europarlamencie polska strona demokratyczna nie ma nawet jednego Europosła w grupie roboczej ds. wdrożenia paktu. Paktu stworzonego przez Brukselę w dość nietypowym pośpiechu - jakby z myślą głównie o Włoszech, a nie również o Polsce. Wchodzący - bowiem - już za osiem miesięcy pakt niemal zupełnie pomija zawarte w sobie zapisy dotyczące mechanizmu powrotowego dla nadmiernej liczby migrantów do bezpiecznych krajów pochodzenia.

Ja nawet książkę z moimi ludźmi o tym napisałem, że nie ma nic skomplikowanego w budowaniu tzw. "Return Hubs" na bazie działającej metodologii przyciągania migrantów samych do pracy "F4A". I jak by to wszystko teraz inaczej wyglądało, gdybym w 2024 dostał się do Europarlamentu? Donald Tusk jest mega-silny w Brukseli, więc w pierwszym roku obowiązywania paktu może nie być w Polsce. Nawet kawałek drugiego się da, bo Włochy mają wybory na koniec 2027. Ale liczby jakie są za kryzysem migracyjnym UE, i liczba relokacji migrantów w innych krajach w UE, uświadomią wyborcom, że paktu nie da się zupełnie ominąć.

Pakt w istocie jest formą poduszki bezpieczeństwa dla takich krajów, jak Polska, które starzeją się, a nie mają wciąż działającego planu na przestawienie gospodarki na model ekonomii wiedzy (w którym nie trzeba już ogromu taniej siły roboczej). Polska nawet jeszcze nie utworzyła standardowej agencji rozwoju międzynarodowego, która może stanowić wentyl bezpieczeństwa dla braku centralnego mechanizmu powrotowego Unii Europejskiej. Bruksela dopiero zastanawia się nad powtórzeniem rozwiązań mało sprawdzających się już UK. A do tego dochodzi TSUE, orzekając przezornie, że masowe deportacje nie tylko nie są tanie, ale że nie ma w zupełności bezpiecznych krajów do deportowania masowego.

"Jedna lista" na 2027 może mieć sens, o ile ktoś weźmie się za robienie konkretów w zakresie powrotów. Nie wolno powtarzać błędów popełnionych dotąd po stronie koalicjantów - z myśleniem, że da się zrobić wynik z jednym trzyosobowym ustawieniem za jednym wysuniętym zawodnikiem. Migracje będą budzić tej skali emocje, co we Włoszech w 2022 roku. Tam też niemal do końca strona demokratyczna była pewna, że wygra bez gdania. Jak się to skończyło, tego dokładnie efektem jest pakt migracyjny w obecnej postaci! PRACA u podstaw to podstawa na wybory...

ROMAN MAZUR

Redaktor Naczelny

Polskie Media Obywatelskie

CENTRICO

Komentarze: X...

W roku 2025 Carrefour ma w całej Kenii raptem tylko 30 supermarketów. Ale kiedy pierwszy raz pojawiłem się tam na oddelegowaniu naukowo-badawczym Unii Europejskiej w roku 2018, pamiętam, że było ich raptem 5. Do roku 2030 będzie 60. A ile potem? Nietrudno się domyśleć, widząc co dzieje się w Afryce. Nawet my: "Team F4A", po zbudowaniu podłogi w szkole w slumsie w Nairobi, gdzie kupiliśmy uczniom pierwszy mop do sprzątania klas na poważnie? Akurat w Carrefour, w centrum handlowym typu Blue City w Warszawie.

Polska to jeden z nielicznych krajów Unii Europejskiej nadal nie tylko mało rozpoznawalny na lokalnych rynkach afrykańskich, ale po prostu mało obecny w Afryce (także w kategoriach dyplomatycznych). Obroty handlowe z całym, rosnącym jak na drożdżach, kontynentem są na poziomie obrotów z bardzo maleńką Litwą. I to, mimo, że profil polskiego eksportu idealnie wpisuje się w zapotrzebowania Afrykanów. Co więcej, po dziś dzień Polska nie jest jeszcze aktywnym udziałowcem Banku Rozwoju Afryki. A w nim odnajdują się już nawet takie państwa UE, jak Finlandia czy Irlandia.

Pal licho, że omija Polskę udział w np. Abidjan-Lagos Corridor - przeogromnej inwestycji budowlano-transportowej w zachodniej Afryce, łączącej dziesiątki milionów ludzi szerokopasmową autostradą. Pal licho też, że przeogromne złoża miedzi w Zambii odkryła AI a nie KGHM. W sumie to Polska nawet ambasady nie ma w Demokratycznej Republice Konga, więc na jakim gruncie miałby w tamtym rejonie czuć się dobrze polski koncern wydobywczy?

Ale świat nie podziela postawy Polski wobec Afryki i idzie tam po prostu do przodu. Podczas gdy w Polsce trwa debata nad wykupieniem od Francuzów polskiej sieci marketów Carrefour - czy to przez samą Polskę, czy to przez Ukrainę, Francuzi idą do Afryki. Kenia mniej więcej 10 lat temu była 40-milionowym państwem. Dziś jest ponad 50-milionowym. Do roku 2050 w Kenii ma być ponad 80 milionów mieszkańców. Co to w ogóle uświadamia? Zmiany.

Ktoś powie pewnie: "Co z tego? Bieda tam, niewiele Francuzi zarobią, zwijając biznes w Polsce a rozwijając sprzedaż w Kenii..." Nic bardziej mylnego, bo handel detaliczny jest właśnie tym, co bardzo istotnie odzwierciedla w PKB bogacenie się Polaków przez ostatnie 35 lat. Względnie duża populacja bogacąca się w miarę stabilnie, jest idealnym rynkiem dla takich Carrefour'ów. Kenia w dodatku staje się jednym z najistotniejszych państw w pryzmacie ONZ.

Rozwój i konkretne kształtowanie relacji z globalnym Południem jest Polsce coraz bardziej potrzebne. Nie tylko pod względem eksportu, ale i migracji. Politykę migracyjną w dzisiejszych czasach prowadzi się już na bazie 'Talent Acquisition' i własnej agencji rozwoju międzynarodowego. To pierwsze podlegać musi Wiceministrowi odpowiedzialnemu za Departament Afryki i Bliskiego Wschodu w MSZ. Ta druga sprawa powinna podlegać bezpośrednio Ministrowi Spraw Zagranicznych, bo Polska nie ma "wentyla bezpieczeństwa" dla tragicznie słabo skonstruowanego paktu migracyjnego UE...

ROMAN MAZUR

Redaktor Naczelny

Polskie Media Obywatelskie

CENTRICO

Komentarze: X...

Social media obiegło video, w którym młoda Polka mówi, że chyba coraz powszechniejszy staje się brak odpowiedzi na aplikowanie o pracę biurową w Polsce. Zastanawia się przy tym, co może powodować, że aplikacje nie są nawet otwierane przez rekruterów. Jako wytłumaczenie podaje się m.in. ustawianie konkursów pod z góry wybrane osoby. Ale czy to wyjaśnia wszystko i znowu lekiem na duże bezrobocie młodzieży ma być emigracja? Nie.

GUS podaje, że stopa bezrobocia w grupie wiekowej 15-24 wynosi ok. 13%, przy ogólnym bezrobociu w Polsce na poziomie ok. 5%. Firmy zawsze tną koszty pracy by oszczędzać przy słabej koniunkturze lub maksymalizować zyski przy dobrej koniunkturze. Lewica proponuje wprowadzenie w Polsce 4-dniowego tygodnia pracy. To może być antidotum. W Afryce ludzie żyją coraz dłużej i w coraz lepszym zdrowiu. Dlatego rotacja kadr jest coraz mniejsza i miejsca pracy nie wracają już w miarę szybko w ramach wymiany pokoleniowej. A ludzi tam przybywa o wiele więcej, niż w Polsce czy nawet Unii Europejskiej.

To rodzi pytanie: "Dlaczego nie rozwijamy nowych nisz na rynku pracy?" Każdy słyszy non-stop ile to miliardów EUR spływa do Polski z Unii Europejskiej. Inwestujemy niemal we wszystko. Ale ile z tej kasy powstaje miejsc pracy dla młodzieży, żeby chciało się żyć w Polsce? Tego nie ma w takich kategoriach rozumienia dzisiejszego świata. Najlepsze polskie uczelnie są na miejscach 400-500 na świecie, mimo że gospodarka jest na miejscu 20 i aspirujemy do G20. Przez lata transformacji gospodarczych nie wyewoluował w Polsce ze środowiska akademickiego żaden 'unicorn' - innowacyjny startup, który po wejściu na giełdę miałby kapitalizację 1mld USD. Czy więc kasa z Brukseli jest przepalana? Nie.

Kasa z Brukseli idzie tokiem starej polityki. Myślenie, że jak zbuduje się przedszkole, to zachęci młodych do posiadania dzieci. A to tak już nie działa. Przedszkola są istotne, ale istotniejsze już jest to kto i jak je zbuduje. Dlaczego my - w ramach programu rozwoju lokalnego "Floor4Africa" nie budujemy szkół na wsiach i w slumsach Afryki, tylko koncentrujemy się na budowaniu sprzątalych podłóg w już istniejących placówkach?

A to dlatego, że tam szkoły też nie zbuduje wyłącznie lokalna ekipa budowlana z wyłącznie lokalnych materiałów od wyłącznie lokalnych sprzedawców. Aktywizacja lokalnego rynku pracy nie tylko w Afryce jest kluczem do kształtowania rzeczywistości dla ludzi. Co młodym ludziom po tym, że przedszkole mają pod domem, jak nie mają dobrej pracy SDG8 na to by samemu na spokojnie zarobić na ten dom?

O programach aktywizacji przedsiębiorczości akademickiej w UK - czyli tej najmniej ryzykownej pod względem inwestycyjnym, można pisać w Polsce na razie w nieskończoność. Warto wspomnieć tu, że rok w rok nie tylko ponad 100 startupów tworzonych przez naukowców i studentów jest przygotowywana do debiutu giełdowego w Londynie, żeby Brytyjczycy w przyszłości nie musieli liczyć tylko na emeryturę państwową.

Dlaczego w Polsce nie ma takich rzeczy? Stara polityka po prostu. Tak stara, że nawet kryzys migracyjny to dla większości nierozwiązywalna sprawa. I to mimo, że niemiecki GIZ - czyli ich narodowa agencja rozwoju międzynarodowego już przygotowuje Niemcy do wymagań związanych z wejściem w życie paktu migracyjnego UE (który ma relokacje a nie ma powrotów). GIZ to 25 tysięcy miejsc pracy dla Niemców, także coraz lepiej wykształconych OzN. Rozwój międzynarodowy, innowacje społeczne, nowa polityka migracyjna to dostępność pracy SDG8 dla dzisiejszych ludzi.

ROMAN MAZUR

Redaktor Naczelny

Polskie Media Obywatelskie

CENTRICO

Komentarze: X...

Krzywdzące stereotypy, w przypadku problematyki korupcyjnej, często nie biorą się z niczego. Wybory 2015 w Nigerii, podobnie jak w Polsce, wygrała duża opozycyjna partia. U nich działa system prezydencki, więc APC wystawiła kandydata kojarzonego z armią i stanowczym podejściem do zwalczania korupcji. Nigeria jest krajem OPEC, wydobycie i przetwarzanie ropy ma tam ogromny wymiar. Rządząca dotychczas partia PDP zaczęła być już tak kojarzona z korupcją, że nawet budżet idący w miliardy dolarów na kampanię wyborczą 2015 nie pomógł utrzymać się przy władzy.

Ale wybory 2015, podobnie jak w Polsce, dały efekt trochę inny niż zakładany przez społeczeństwo. Korupcja nie zniknęła jak za dotknięciem różdżki. Transparency International umieścił Polskę na 29 miejscu na świecie w 2015 roku. Po ośmiu latach, w 2024 roku Polska spadła na 53 miejsce. Nigeria natomiast ze 136 miejsca w 2015 znalazła się na 140 miejscu w 2024. Ten ranking dotyczy aż 180 krajów. Poniżej Nigerii jest m. in. Rosja, Iran, Korea Północna i Wenezuela. Nie jest więc zupełnie źle. Jednak przez to, że jest źle, to szkodzi nawet nie tylko samej Nigerii.

Z korupcją nie da się walczyć tylko odgórnie. A trzeba walczyć, bo korupcja to jeden z głównych czynników napędzających na przykład migracje z Afryki do Europy. Ludzie uciekają z krajów z dużą korupcją do krajów z wyraźnie mniejszym ryzykiem korupcyjnym. Jak temu zaradzić u źródeł, jeśli nawet wymiana władz centralnych nie daje spodziewanych efektów? I na nic zdają się umowy międzypaństwowe o relokowaniu migrantów, jak w przypadku porozumienia pomiędzy Wielką Brytanią a Rwandą za czasów rządów Konserwatystów w Londynie.

Oczywiście sprawdzająca się nam już ósmy rok metoda "małych kroków". Budżety realizacyjne projektów w ramach programu rozwoju lokalnego "Floor4Africa" mają minimalne wartości. Spełniają maksymalne oczekiwania bez ryzyka, że ktoś chciałby coś z tego uszczknąć nielegalnie. Od roku 2018 w czterech krajach Afryki, w tym m. in. w Nigerii, nie spotkaliśmy się ani razu z tym, że ktoś chciałby od nas haracz za to, że zbudujemy sprzątalną podłogę na rzecz biednej szkoły, czy mały most szkolny na użytek całej wspólnoty lokalnej.

Nawet więcej, bo ani razu niczego nam nikt nie ukradł i nikt nigdy nie stracił z nami niczego. Wszyscy są wręcz zachwyceni tym, co robimy tam, gdzie rozwój jest najbardziej potrzebny - na wsiach i w miejskich slumsach Afryki. Praca z nami jest prosta, ważna i uczciwa. Dlatego minimalne budżety projektowe mają aż tak duże oddziaływanie społeczne. Z samego centrum dublińskiego w Eisenhuttenstadt aż 82% migrantów z Afryki zadeklarowało w czerwcu 2025, że chciałoby wrócić do pracy z nami w swoich bezpiecznych krajach pochodzenia, gdyby była taka możliwość. TSUE byłby zachwycony!

Nie ma jednak nadal tej możliwości, mimo że Pakt Migracyjny UE wchodzi już za 9 miesięcy. Bez mechanizmu powrotów będzie zagrożeniem dla demokracji w Polsce. Bruksela na Afrykę nadal patrzy niestety przez pryzmat ogólny. Krzywdzące stereotypy, uźródlone w korupcji na szczytach władzy, rzutują na niepodejmowanie jeszcze działań oddolnych, zmierzających do budowy tzw. "Return Hubs" zapisanych w pakcie. Centra powrotowe prędzej czy później powstaną. Książkę o tym napisaliśmy, jak je tworzyć. Szkoda tylko, że zwlekamy z tym na ostatnią chwilę. Pakt migracyjny może być także paktem antykorupcyjnym.

ROMAN MAZUR

Redaktor Naczelny

Polskie Media Obywatelskie

CENTRICO

Komentarze: X...

Całe moje doświadczenie zawodowe ukształtowało się na Zachodzie. Co więc zrobiłbym od razu 13 grudnia 2023, gdybym był władny? Abstrahując od tego, co zostało zrobione, kończyłbym wtedy tworzyć program rozwoju rynku nowych mediów obywatelskich. Dwa miesiące to tyle czasu, co trzeba, by to zrobić. Ale zrobić nie tak, jak w Polsce zazwyczaj się to robi. Program, jakiego Polska potrzebuje "na wczoraj", musi już być innowacyjny.

Wszyscy już doskonale wiemy, że przyszłością w polityce jest też młodzież; że wyborów nie wygrywa się bez aktywności w mediach społecznościowych; że spada oglądalność mediów mainstreamowych. Ale czy wszyscy to rozumiemy? Chyba nie, bo od 13 grudnia 2023 na rynku medialnym słyszy się głównie o mediach łączonych - być może dość stereotypowo - bardziej z opozycją niż z koalicją rządową 15-ego Października.

Bez wnikania kto z kim jest związany, fakty są faktami. Jedne media otwierają kolejne kanały, rosną w oglądalność i przyciągają uwagę znaczącej części opinii publicznej. Podczas gdy drugie nadal oparte są na wolontariacie, chałupnictwie i marketingu partyzanckim. Ktoś powie: jak są rzeczywiście dobre, to się same przebiją. Tak bywa, owszem. Tyle że w bardzo nielicznych przypadkach. A bez efektu skali, dokąd to doprowadzi w dzisiejszym świecie skręcającym w prawo?

Bóg jeden wie, bo rodzi się logiczne pytanie: czy świat skręca w prawo, bo skręca i już; czy może jest tak, bo w przestrzeni medialnej nie ma wystarczająco silnego przekazu pro-demokratycznego, pro-centrowego i pro-rozwojowego? Prawda zawsze leży po środku. Dlatego lepiej zrobić w końcu porządny program dla mediów obywatelskich niż obudzić się po raz kolejny z zaskoczeniem.

Media obywatelskie to wymiar lokalny i specjalistyczny. Są tworzone w małym mieście i na uczelni, na wsi i w szkole. Wszędzie, gdzie ludziom się chce i czują, że tak trzeba. To, że dotąd nie było zachodnich programów rozwoju mediów obywatelskich w Polsce, odzwierciedla się w wynikach wyborów. Media państwowe nie pomagają już demokracji wygrywać wyborów, i to nie tylko w Polsce. Dlatego rola mediów obywatelskich niemal wszędzie zaczyna być dostrzegana. W Polsce nie? W Polsce też!

ROMAN MAZUR

Redaktor Naczelny

Polskie Media Obywatelskie

CENTRICO

Komentarze: X...